Jeszcze jedna szansa

Przyjacielu ze wspólnoty, hazardzisto, chwyć moją dłoń;
Jestem twoim przyjacielem, rozumiem ciebie.

Twoje poczucie winy, twój wstyd, wyrzuty sumienia są mi znane;
Również niosę taki ciężar, jakim jest twój krzyż.

Znalazłem przyjaciela, który zaoferował mi ulgę;
On też cierpiał na skutek tej choroby.

Chociaż nie miał magicznego lekarstwa,
Pokazał mi jak możemy ją przetrwać.

Szliśmy razem ze sobą;
Rozmawialiśmy o sprawach, które musieliśmy ukrywać.

Mówiliśmy o bezsennych nocach, i długach,
O rozbitych domach i kłamstwach i groźbach.

A więc, mój zmęczony przyjacielu hazardzisto,
Proszę, chwyć tę dłoń, którą do ciebie wyciągam.

Chwyć jeszcze jedną szansę na coœś nowego,
Drugiego hazardzistę, który jest ci pomocny.

 

Naszym marzeniem jest, aby każdy uzależniony wiedział, że istnieją Anonimowi Hazardziści, że zawsze ma do nas drogę otwartą. Tylko od niego zależy, czy nią pójdzie. Ważne, aby wiedział o nas. I miał tą informację w swoim własnym kraju, w swoim własnym języku, lub w swoim własnym mieście.

Nie jesteśmy lepsi, tylko kolejni, którzy mogą pomóc. A współpracując razem z profesjonalistami możemy, nie wykluczając się nawzajem, lepiej pomagać uzależnionym. Wspieramy nowoprzybyłych uzależnionych w stawaniu się samodzielnymi i odpowiedzialnymi członkami społeczeństwa. Potrzebują oni doświadczenia osób zdrowiejących we Wspólnocie i ich przykładu, aby uczyć się od nich jak żyć i pokonywać codzienne trudności. Dlatego osoby z długim stażem zdrowienia i abstynencji, wciąż jeszcze chodzą na mityngi i biorą służby. Ktoś kiedyś im też dawał wsparcie. Mamy taką zasadę, że jeżeli oddajemy to, co sami kiedyś dostaliśmy, to mamy tego więcej.

Nic nikomu nie nakazujemy. Każdy znajduje własną drogę przez życie.